Rozdział I.
Chwali Pana Boga z dobrodziejstw danych ludzkiemu rodzajowi, Apostołom i Ephezom.
Paweł, Apostół Jezusa Chrystusa przez wolą Bożą, wszystkim świętym, którzy są w Ephezie, i wiernym w Chrystusie Jezusie.
2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa.
3 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas błogosławił wszelakiem błogosławieństwem duchownem w niebieskich w Chrystusie.
4 Jako nas wybrał w nim przed założeniem świata, abyśmy byli świętymi i niepokalanymi przed oczyma jego w miłości.
5 Który nas przenaznaczył ku przysposobieniu za syny przez Jezusa Chrystusa ku sobie, wedle postanowienia woléj swojéj:
6 Ku chwale sławy łaski swojéj, przez którą nas przyjemnymi uczynił w umiłowanym Synie swoim.
7 W którym mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów wedle bogactw łaski jego,
8 Która nader obfitowała przeciw nam we wszelakiéj mądrości i roztropności,
9 Aby nam oznajmił tajemnicę woléj swojéj, wedle upodobania swojego, które postanowił w nim,
10 W rozrządzeniu zupełności czasów, aby w Chrystusie wszystko naprawił, co na niebiesiech, i co na ziemi jest: w nim,
11 W którym téż my losem wezwani jesteśmy, przenaznaczeni wedle postanowienia jego, który sprawuje wszystko, wedle rady woléj swojéj,
12 Abyśmy byli ku chwale sławy jego my, którzyśmy wprzód nadzieję pokładali w Chrystusie,
13 W którym i wy, usłyszawszy słowo prawdy, (Ewangelią zbawienia waszego); w którego téż uwierzywszy, jesteście zapieczętowani Duchem obietnice Świętym,
14 Który jest zadatkiem dziedzictwa naszego na okup nabycia, ku chwale sławy jego.
15 Dlatego i ja usłyszawszy wiarę waszę, która jest w Panie Jezusie, i miłość ku wszystkim świętym,
16 Nie przestawam dziękować za was, wzmiankę o was czyniąc w modlitwach moich,
17 Aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia, w uznaniu jego:
18 Oświecone oczy serca waszego, abyście wiedzieli, która jest nadzieja wezwania jego, i które bogactwa chwały dziedzictwa jego w świętych:
19 I która jest przewyższająca wielkość mocy jego przeciwko nam, którzy wierzymy, według skuteczności mocy siły jego,
20 Którą sprawił w Chrystusie, wzbudziwszy go z martwych i posadziwszy na prawicy swojéj na niebiesiech:
21 Nad wszelakie księstwa i władzą i moc, panowanie, i wszelkie imię, które się mianuje nie tylko w tym wieku, ale téż i w przyszłym.
22 I wszystko poddał pod nogi jego: a jego dał głową, nad wszystkim kościołem,
23 Który jest ciałem jego i napełnieniem tego, który wszystko we wszystkich wypełnia.
Rozdział II.
Ephezowie nie podlejsi, niż Żydowie, od grzechów wybawieni, od niewiernych odłączeni, powinni Bogu być wdzięczni.
I was, którzyście byli umarli przez występki i grzechy wasze,
2 W którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego, według książęcia władzy powietrza tego, ducha, który teraz moc pokazuje w synach niewierności,
3 Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc wolą ciała i myśli, i byliśmy z przyrodzenia synmi gniewu jako i drudzy.
4 Lecz Bóg, (który jest bogatym w miłosierdziu), dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował,
5 I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem w Chrystusie, (którego łaską jesteście zbawieni).
6 I wzbudził pospołu i wespółek posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie,
7 Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj, w dobrotliwości przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.
8 Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, (i to nie z was, bo dar Boży jest).
9 Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10 Albowiem stworzeniem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie na uczynki dobre, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
11 Przetóż pamiętajcie, żeście niekiedy wy poganie w ciele, którzy nazwani jesteście odrzezkiem, od tego, które zowią obrzezaniem na ciele rękoma uczynionem,
12 Którzyście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od obcowania z Izraelem i obcymi od testamentów obietnice, nadzieje nie mający i bez Boga na tym świecie.
13 A teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, staliście się blizko we krwi Chrystusowéj.
14 Albowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednem uczynił i średnią ścianę przegrody rozwalił: nieprzyjaźń w ciele swojem
15 I zakon przykazania wyrokami skaziwszy, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój:
16 I pojednał obudwu w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, umorzywszy nieprzyjaźni w samym sobie.
17 I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście byli daleko, i pokój tym, którzy blizko.
18 Albowiem przezeń mamy przystęp oboje w jednym Duchu do Ojca.
19 A przeto już nie jesteście goście i przychodnie, aleście mieszczanie z świętymi i domownicy Boży,
20 Wybudowani na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus.
21 Na którym wszystko budowanie wywiedzione, rośnie w kościół święty w Panu,
22 Na którym téż i wy pospołu budujecie się na mieszkanie Boże w Duchu.
Rozdział III.
Paweł święty miał osobną łaskę poganom Ewangelią kazać ku oświeceniu ich.
Dlatego ja Paweł więzień Chrystusa Jezusa za was pogany:
2 Jeźliście jedno słyszeli o szafowaniu łaski Bożéj, która mi jest do was dana.
3 Przez objawienie oznajmiona mi jest tajemnica, jakom przedtem pisał na krótce:
4 Jako czytając możecie zrozumieć wyrozumienie moje w tajemnicy Chrystusowéj.
5 Która inszych wieków nie była poznana od synów ludzkich, jako teraz objawiona jest świętym Apostołom jego i prorokom w Duchu.
6 Iż poganie są spółdziedzicy i spółcielni i spółuczęstnicy obietnice jego w Chrystusie Jezusie przez Ewangelią.
7 Któréjem się stał sługą wedle daru łaski Bożéj, która mi jest dana wedle skuteczności mocy jego.
8 Mnie najmniejszemu ze wszystkich świętych dana jest łaska ta, abym między pogany przepowiadał niedościgłe bogactwa Chrystusowe,
9 A iżbym objaśnił wszystkim, który jest szafunek tajemnice zakrytéj od wieków w Bogu, który wszystko stworzył,
10 Aby teraz wiadoma była księstwom i zwierzchnościom na niebiosach przez kościół rozliczna mądrość Boża,
11 Wedle przenaznaczenia wieków, które uczynił w Chrystusie Jezusie Panie naszym,
12 W którym mamy bezpieczność i przystęp z ufaniem, przez wiarę jego.
13 Przetóż proszę, abyście nie ustawali w uciskach moich za was, która jest chwała wasza.
14 Dlatego klękam na kolana moje ku Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa,
15 Z którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi jest nazywane,
16 Aby wam dał wedle bogactw chwały swéj, żebyście byli mocą utwierdzeni przez Ducha jego we wnętrznego człowieka,
17 Aby mieszkał Chrystus przez wiarę w sercach waszych: w miłości wkorzenieni i ugruntowani,
18 Żebyście mogli pojąć z wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość i wysokość i głębokość:
19 I poznać miłość Chrystusową przewyższającą naukę, abyście byli napełnieni wszelakiéj zupełności Bożéj.
20 A temu, który mocen jest wszystko daleko obficiéj uczynić, niż prosimy albo rozumiemy, wedle mocy, która w nas skutecznie robi:
21 Jemu chwała w kościele i w Chrystusie Jezusie na wszystkie rodzaje wieku wieków. Amen.
Rozdział IV.
Kościół ciału człowieczemu przypodoban i rożnością członków okraszon, o jedność i obyczajów pocześność ma pracować.
Proszę was tedy ja, więzień w Panu, abyście chodzili godnie powołaniu, któremeście powołani:
2 Z wszelaką pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc jeden drugiego w miłości,
3 Starając się, abyście zachowali jedność ducha w związce pokoju.
4 Jedno ciało i jeden duch, jako jesteście wezwani w jednéj nadziei wezwania waszego.
5 Jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest.
6 Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystkie i po wszystkich i we wszystkich nas.
7 Lecz każdemu z nas dana jest łaska wedle miary daru Chrystusowego.
8 Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość, wiódł więźnie poimane, i dał dary ludziom.
9 A to, że wstąpił, cóż jest, jedno iż pierwéj był zstąpił do niższych części ziemie?
10 Który zstąpił, tenżeć jest, który téż wstąpił nad wszystkie niebiosa, aby napełnił wszystko.
11 I tenże dał niektóre Apostoły, a niektóre proroki, a drugie Ewangelisty, a inne pasterze i doktory:
12 Ku wykonaniu świętych, ku robocie posługowania, ku budowaniu ciała Chrystusowego,
13 Ażbyśmy się wszyscy zeszli w jedność wiary i poznania Syna Bożego, w męża doskonałego, w miarę wieku zupełności Chrystusowéj.
14 Abyśmy już nie byli dziećmi chwiejącemi się, i nie byli uniesieni od każdego wiatru nauki przez złość ludzką, przez chytrość na oszukanie błędu.
15 A czyniąc prawdę w miłości, żebyśmy rośli w nim we wszystkiem, który jest głowa, Chrystus,
16 Z którego wszystko ciało złożone i spojone będąc, przez wszystkie stawy dodawania wedle skuteczności podług miary każdego członka, czyni pomnożenie ciała ku zbudowaniu samego siebie w miłości.
17 To tedy powiadam i oświadczam się w Panu, abyście już nie chodzili jako i poganie chodzą, w próżności umysłu swego.
18 Ciemnościami zaćmiony mając rozum, oddaleni od żywota Bożego dla nieumiejętności, która w nich jest, dla zaślepienia serca ich,
19 Którzy przyszedłszy w rozpacz, udali samych siebie na niewstydliwość ku popełnieniu wszelakiéj nieczystości, ku łakomstwu.
20 Lecz wy nie takeście się Chrystusa nauczyli:
21 Jeźliżeście go jednak słuchali i w nim jesteście wyuczeni, (jako jest prawda w Jezusie).
22 Abyście złożyli według dawnego obcowania starego człowieka, który się psuje według żądz błędu.
23 A odnówcie się duchem umysłu waszego:
24 I obleczcie się w nowego człowieka, który wedle Boga stworzony jest w sprawiedliwości i świętobliwości prawdy.
25 A przetóż złożywszy kłamstwo, mówcie każdy prawdę z bliźnim swoim; bo jesteście członkami jeden drugiego.
26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie; słońce niechaj nie zapada na rozgniewanie wasze.
27 Nie dawajcie miejsca djabłu.
28 Który kradł, niechaj już nie kradnie; lecz raczéj niech pracuje, robiąc rękoma swemi co jest dobrego, aby miał zkąd udzielić mającemu potrzebę.
29 Wszelka mowa zła niech z ust waszych nie pochodzi; ale jeźli która dobra ku zbudowaniu wiary, aby łaskę zjednała słuchającym.
30 A nie zasmucajcie Ducha Świętego Bożego, w którym zapieczętowani jesteście na dzień odkupienia.
31 Wszelaka gorzkość, i gniew i zagniewanie i wrzask i bluźnienie niech będzie odjęte od was z wszelaką złością.
32 Ale bądźcie łaskawi jedni przeciw drugim, miłosierni, odpuszczając jeden drugiemu, jako i Bóg w Chrystusie wam odpuścił.
Rozdział V.
Którzy łaski Chrystusowéj żądają, mając się wystrzegać grzechów cielesnych, obżarstwa, nieczystości, i przyczyn ich, w małżeństwie téż rządnie się sprawować.
Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako synowie najmilsi,
2 A chódźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie za nas obiatą i ofiarą Bogu na wonność wdzięczności.
3 A porubstwo i wszelka nieczystość, albo łakomstwo niechaj nie będzie ani pomieniono między wami, jako świętym przystoi.
4 Albo sprosność, albo głupia mowa, albo żartowanie, które do rzeczy nie należy, ale raczéj dziękowanie.
5 Bo to wiedzcie rozumiejąc, iż wszelki porubca, albo nieczysty, albo łakomiec, (co jest bałwochwalstwo,) nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.
6 Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi słowy; albowiem dlategoć przychodzi gniew Boży na syny niewierności.
7 Nie bądźcież tedy uczęstnikami ich.
8 Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; lecz teraz światłością w Panu. Jako synowie światłości chódźcie.
9 Bo owoc światłości jest w wszelakiéj dobrotliwości i sprawiedliwości i prawdzie.
10 Doświadczając, co jest wdzięcznego Bogu:
11 A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale raczéj strofujcie.
12 Albowiem co się od nich potajemnie dzieje, sromota i powiadać.
13 A wszystko, co bywa strofowano, od światłości bywa objawiono; bo wszystko, co objawiono bywa, jest światło.
14 Dlatego mówi: Wstań, który śpisz, i powstań zmartwych, a oświeci cię Chrystus.
15 Patrzcież tedy, bracia! jakobyście ostróżnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy,
16 Czas odkupując, iż dni złe są.
17 A przetóż nie bądźcie nieroztropnymi, ale rozumiejącymi, która jest wola Boża.
18 A nie upijajcie się winem, w którem jest nieczystota, ale bądźcie napełnieni Duchem świętym,
19 Rozmawiając sobie w Psalmiech i w pieśniach i w śpiewaniach duchownych, śpiewając i grając w sercach waszych Panu,
20 Dziękując zawsze za wszystko, w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa Bogu i Ojcu,
21 Będąc poddanymi jedni drugim w bojaźni Chrystusowéj.
22 Żony niechaj będą poddane mężom swym, jako Panu;
23 Albowiem mąż jest głową żony, jako Chrystus jest głową kościoła: on Zbawicielem ciała jego.
24 Ale jako kościół poddany jest Chrystusowi, tak téż żony swoim mężom we wszystkiem.
25 Mężowie! miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował kościół i samego siebie wydał zań,
26 Aby go poświęcił, oczyściwszy go omyciem wody w słowie żywota,
27 A sam sobie wystawił kościół chwalebny, nie mający zmazy albo zmarszczku, albo czego takowego; ale iżby był święty i niepokalany.
28 Tak i mężowie mają miłować żony swoje, jako swoje ciała. Kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.
29 Albowiem nigdy żaden ciała swego nie miał w nienawiści; ale je wychowywa i ogrzewa, jako i Chrystus kościół.
30 Bo jesteśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.
31 Dlatego opuści człowiek ojca i matkę swoję i złączy się z żoną swoją. I będą dwoje w jednem ciele.
32 Sakrament to wielki jest: a ja mówię w Chrystusie i w kościele.
33 Wszakże i każdy z was z osobna niechaj miłuje żonę swoję jako siebie samego: a żona niech się boi męża swego.
Rozdział VI.
Jako synowie z rodzicami, rodzicowie z syny, panowie z sługami, słudzy z pany swymi mają się obchodzić, i pospolicie wszyscy jako się w cnotach obierać.
Synowie! bądźcie posłuszni rodzicom waszym w Panu; bo to jest sprawiedliwa.
2 Czcij ojca twego i matkę twoję, (które jest pierwsze przykazanie z obietnicą),
3 Abyć się dobrze działo, i abyś był długowieczny na ziemi.
4 A wy ojcowie! nie pobudzajcie ku gniewowi synów waszych; ale je wychowywajcie w karności i w groźbie Pańskiéj.
5 Słudzy! posłuszni bądźcie panom wedle ciała z bojaźnią i ze drżeniem, w prostości serca waszego, jako Chrystusowi:
6 Nie na oko służąc, jakoby ludziom się podobając, ale jako słudzy Chrystusowi, czyniąc wolą Bożą z serca:
7 Z dobrą wolą służąc, jako Panu a nie ludziom:
8 Wiedząc, iż każdy, cokolwiek uczyni dobrego, to odniesie od Pana, choć niewolnik, choć wolny.
9 A wy panowie! tóż im czyńcie, odpuszczając groźby, wiedząc, iż i ich i wasz Pan jest w niebiesiech, a niemasz u niego względu na osoby.
10 Na ostatek bracia! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego.
11 Obleczcie się w zupełną zbroję Bożą, abyście mogli stać przeciwko zasadzkom djabelskim.
12 Albowiem nie mamy biedzenia przeciw ciału i krwi, ale przeciwko książętom i władzom, przeciwko rządzcom świata tych ciemności, przeciwko duchownym złościom w niebiesiech.
13 A przetóż weźcie zupełną zbroję Bożą, abyście mogli sprzeciwić się w dzień zły i w wszystkiem doskonali stać.
14 Stójcież tedy, przepasawszy biodra wasze prawdą, a oblókłszy pancerz sprawiedliwości,
15 I obuwszy nogi w gotowość Ewangelii pokoju:
16 We wszystkiem biorąc tarczą wiary, którąbyście mogli wszystkie strzały ogniste złośliwego zgasić.
17 I przyłbicę zbawienia weźmijcie i miecz ducha, (które jest słowo Boże).
18 W każdéj modlitwie i prośbie modląc się na każdy czas w duchu i w nim czując z wszelką ustawicznością i prośbą za wszystkie święte:
19 I za mię, aby mi była dana mowa w otworzeniu ust moich z dufnością, abym oznajmiał tajemnicę Ewangelii,
20 Dla któréj poselstwo sprawuję w łańcuchu, tak żebym o nie śmiały był, jako mi mówić potrzeba.
21 A iżbyście i wy wiedzieli, co się zemną dzieje, co czynię, wszystko wam oznajmi Tychikus, najmilszy brat i wierny sługa w Panie,
22 Któregom posłał do was na to samo, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje, ażeby pocieszył serca wasze.
23 Pokój braciéj i miłość z wiarą od Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa.
24 Łaska ze wszystkimi, którzy miłują Pana naszego Jezusa Chrystusa w nieskazitelności. Amen.